Censuur en vrije meningsuiting
Dit is het overzicht van alle artikelen over censuur en vrije meningsuiting
Deze reeks gaat over tolerantie voor het vrije woord. Om zich uit te spreken heeft niemand toestemming nodig. Dat zou ook moeilijk gaan: je hoeft alleen maar je mond open te doen. Toch zijn er grenzen aan wat je mag zeggen. Overheden kunnen je bestraffen voor wat je gezegd hebt, of beperken wie je woorden kunnen horen. Daar kunnen allerlei goede redenen voor zijn, maar ook slechte. In deze reeks gaan we na wat die goede redenen kunnen zijn om mensen de mond te snoeren, en welke goede argumenten er zijn om zo weinig mogelijk beperkingen op te leggen aan vrije meningsuiting.
Ja, wij worden gecensureerd
Dit is het eerste artikel in een nieuwe reeks, over censuur en vrijheid van meningsuiting. We beginnen met een actueel onderwerp: hedendaagse censuur in Europa.
Censuur in Europa tot aan de Franse Revolutie
In de vorige aflevering kon je lezen hoezeer censuur nog steeds een Europese reflex is. Eigenlijk zouden we alles moeten kunnen zeggen en horen, dat weten we wel. Maar het vlees is zwak, ook onder bestuurders en politici. Angst voor extremisme, ondermijning, haatsproei en een continentale zucht naar burgermansfatsoen houden ons er onder.
Handleiding voor potentaten die niet meer mogen censureren
In de vorige aflevering zagen we hoe 18e-eeuwse vorsten worstelden met de afschaffing van preventieve censuur. De jongste generatie verlichte vorsten zag wel in:
Haatsproei: verbieden of niet?
Mensen kunnen de vreselijkste dingen zeggen. Woorden kunnen pijn doen, soms voelen ze bijna letterlijk als een klap in het gezicht. Vooral wanneer het stelselmatig gebeurt, kunnen mensen zich diep geïsoleerd voelen, vernederd, en angstig dat woorden daden worden. In dit artikel gaan we op zoek naar de grenzen van wat er nog gezegd mag worden. Wat moeten…