Mooi geschreven weer, chapeau! Heb niet heel veel op te merken. Wellicht twee dingetjes:
1) "Wij kunnen verschil maken" Milton Friedman benaadrukte lang geleden dat als ik E10 aan een goed doel geef, mijn bijdrage *op zichzelf* hetzelfde effect heeft als wanneer 100, 10.000, of 1.000.000 andere mensen dat ook doen. Een simpel argument, maar waar.
2) Je ontwijkt het saaie (maar belangrijke) economische argument voor "hervedeling" onder dwang: een externaliteit. Ik heb er baat bij om minder armoede om mij heen te zien, omdat dit mij minder gelukkig maakt. Idealiter lossen andere mensen dit met hun liefdadigheid voor mij op. Maar als iedereen zo denkt gebeurt er niks, of of z'n minst, te weinig.
Dank voor je schrandere opmerkingen. Over 2) merk ik op dat in dat geval dwang gerechtvaardigd zou zijn, niet op basis van een morele plicht, maar op basis van een welfaristisch argument: minder armoede maakt iedereen blij. Maar - anders dan bij een elektriciteitsnet - heb je daar geen kritische massa voor nodig. Stel dat iedereen de armoede van één sloeber oplost. Jouw aalmoes draagt net zo veel bij als die van ieder ander, namelijk een proportionele vermindering van armoede. Wie niet bijdraagt, lost de armoede van één mens minder op. Dat is niet erg, omdat er geen binaire toestand bestaat tussen nul armoede en veel armoede en een corresponderende heel blij en helemaal niet blij. Elk punt op die lijn is een acceptabele uitkomst in de verdeling tussen vrijgevige en niet vrijgevige mensen, tussen veel armoede en nul armoede. Dwang is dan niet gelegitimeerd zo lang de bestaansvoorwaarden van iedereen zijn gegarandeerd.
Mooi geschreven weer, chapeau! Heb niet heel veel op te merken. Wellicht twee dingetjes:
1) "Wij kunnen verschil maken" Milton Friedman benaadrukte lang geleden dat als ik E10 aan een goed doel geef, mijn bijdrage *op zichzelf* hetzelfde effect heeft als wanneer 100, 10.000, of 1.000.000 andere mensen dat ook doen. Een simpel argument, maar waar.
2) Je ontwijkt het saaie (maar belangrijke) economische argument voor "hervedeling" onder dwang: een externaliteit. Ik heb er baat bij om minder armoede om mij heen te zien, omdat dit mij minder gelukkig maakt. Idealiter lossen andere mensen dit met hun liefdadigheid voor mij op. Maar als iedereen zo denkt gebeurt er niks, of of z'n minst, te weinig.
Dank voor je schrandere opmerkingen. Over 2) merk ik op dat in dat geval dwang gerechtvaardigd zou zijn, niet op basis van een morele plicht, maar op basis van een welfaristisch argument: minder armoede maakt iedereen blij. Maar - anders dan bij een elektriciteitsnet - heb je daar geen kritische massa voor nodig. Stel dat iedereen de armoede van één sloeber oplost. Jouw aalmoes draagt net zo veel bij als die van ieder ander, namelijk een proportionele vermindering van armoede. Wie niet bijdraagt, lost de armoede van één mens minder op. Dat is niet erg, omdat er geen binaire toestand bestaat tussen nul armoede en veel armoede en een corresponderende heel blij en helemaal niet blij. Elk punt op die lijn is een acceptabele uitkomst in de verdeling tussen vrijgevige en niet vrijgevige mensen, tussen veel armoede en nul armoede. Dwang is dan niet gelegitimeerd zo lang de bestaansvoorwaarden van iedereen zijn gegarandeerd.